پژوهشی جدید نشان می دهد احساسات تنهایی با تفاوت های عمده در نحوه ی ارتباطات مغز مرتبط است و بر دیدگاه ما درباره ی دوستان و آشنایان و افرادی تأثیر می گذارد که هرگز آن ها را دیدار نکرده ایم. اگرچه این مطالعه، معاینه ی کوچکی است، در اوضاع واحوالی که بیشتر جهان در قرنطینه و فاصله گیری اجتماعی بوسیله سر می برد، بینشی بوسیله موقع درباره ی اثرهای احساس تنهایی فراهم می نرم.
پژوهشگران ازطریق تجزیه و تحلیل نکته سنج اسکن های fMRI نشان دادند هرچه فرید تنهاتر باشد، این احتمال بیشتر است که عاطفه کند دوستان و آشنایان دورتر هستند و ازنظر الگوی فعالیت مغز، این ارتباطات اجتماعی (ارتباطات دور و نزدیک) از هم تمایز شدنی زدودن.
درحالی که می دانیم روابط مدنی نزدیک برای صلح و صفا مان مفید است، دانشمندان کاملا نمی دانند این روابط چگونه خود را در مغز مدال می دهند. یافته های جدید می تواند به پرکردن برخی از این شکاف ها در بینش کمک یواش و شاید به متد هایی برای مدیریت بهتر احساسات تنهایی و انزوا منجر شود. پژوهشگران در مقاله ی خویشتن گزارش می کنند:ظاهرا مغز اجتماعی اطلاعاتی درباره ی دسته های مدنی طاسی و نیز خلط به خویشتن نگه داری می بطی ء. علاوه براین، نتایج یادشده به این گمان اشاره می کند که عاطفه مزمن نداشتن ارتباط اجتماعی مقدور است به لباس خودنمایی عصبی تنهاتر منعکس شود.
مطالعه ی متاخر بر تقدیر مرکزی قشر پیش پیشانی (MPFC) متمرکز است. این منطقه از مغز همان منطقه ای است که درون آن، ذهن ما براساس مقیاس نزدیکی، نقشه ای از حلقه های اجتماعی مان را نگه داری می کند. افرادی که بیشتر احساس انزوا می کنند، معمولا شکافی میان خودشان و دیگران احساس می کنند که تو فعالیت MPFC منعکس می شود.
از شریک شدن کنندگان در این آزمایش ها خواسته شد روی ۱۶ فرد مختلف تمرکز کنند: خودشان، پنج دوست خواه اعضای خانواده، پنج نفر از آشنایان و پنج بی نظیر نامی. درحالی که عدد آن ها را پژوهشگران زیرنظر داشتند، آن ها درباره ی احساس خود از انزوا و نمونه درک نزدیکی خویشتن به هریک از افراد گزارش می کردند. هنگام فکرکردن درباره ی افراد نزدیک، اسکن های MPFC نشان می انصاف فعالیت عدد داوطلبان مشابه زمانی بود که آن ها درباره ی خودشان خیال می کنند.مقاله های مرتبط:تنهایی چگونه بر مغز و بدن تأثیر می گذارد؟سه برحه از عمر که درون آن انسان بیشترین احساس تنهایی را داردتنهایی در دوران قرنطینه؛ فناوری چگونه به ما دستیار می کند؟
الگوی فعالیت مغزی حاصل از فکرکردن به خود و افراد نزدیک مثل بود. این شباهت برای افرادی که خود را تنهاتر وصف می کردند، کمینه معلوم بود؛ یعنی اختلاف میان الگوهای فعالیت مغزی برای خود و سایرین بزرگ تر بود. نه عزب این مورد، بلکه الگوهای روابط نزدیک بیشتر شبیه الگوهای مربوط به آشنایان و افراد نامی بود و افراد خارج از خویشتن همه بوسیله صورت یک طاس بودند و قابل نمره نبودند.
البته باید تو نظر گرفت این بررسی علاوه بر اینکه افراد بخشی را شامل می شد، دقیقا نشان نمی دهد چگونه این شکاف خود و دیگران در پندار مغزی رخساره می دهد و آیا این امر ناشی از احساس تنهایی است خواه اینکه انزوا به نشانی نتیجه ای از این موضوع صورت می دهد. این یکی از بنیان هایی است که مطالعات آینده می توانند آن را بررسی کند.
در حال حاضر، این معاینه جزئیات مهمی درباره ی این موضوع ارائه می دهد که ارتباطات اجتماعی چگونه بوسیله فعالیت مغز مرتبط می شود. افزون براین، نتایج یادشده بر اهمیت چیزی تأکید می کنند که پژوهشگران آن را پیوندهای ضعیف تر می خوانند؛ یعنی روابط دورتر از دوستان زیاد نزدیک. درواقع، دوستانِ دوستان ما و آشنایان و کسانی که آن ها را نمی شناسیم، در حس بهزیستی ما مؤثرند. در این دوران فاصله گیری اجتماعی، فقدان این روابط فرسوده تر با افرادی که خارج از محدوده ی نزدیک ترین دوستان ما قرار دارند، مقدور است بیش از تصور ما ازنظر اشتی رسا ما وقار داشته باشد.
در حال حاضر، بسیاری از ما ربط بسیاری کمتری با حلقه های اجتماعی وسیع تر خود داریم. آندره کورتنی، روان شناس دانشگاه استنفورد می گوید: «درحال از مشت دادن پاره اضافی از این روابط هستیم و این امر می تواند تا حدودی دلیل این مسئله باشد که چرا گواه افزایش تنهایی هستیم.»
نتایج این پژوهش درون نامه ی JNeurosci منتشر شده است.بیشتر بخوانید:چرا سن اعضای بدنمان امکان پذیر است از خودمان بیشتر باشد؟تنهایی چگونه کنار عدد و بدن تأثیر می گذارد؟مردی که براثر آسیب مغزی نمی تواند اعداد را ببیندآب مروارید؛ علائم، دلایل، انواع، تشخیص، پیشگیری و گونه درمانکم خونی؛ علائم، دلایل ابتلا و متد های درمان
پژوهشگران ازطریق تجزیه و تحلیل نکته سنج اسکن های fMRI نشان دادند هرچه فرید تنهاتر باشد، این احتمال بیشتر است که عاطفه کند دوستان و آشنایان دورتر هستند و ازنظر الگوی فعالیت مغز، این ارتباطات اجتماعی (ارتباطات دور و نزدیک) از هم تمایز شدنی زدودن.
درحالی که می دانیم روابط مدنی نزدیک برای صلح و صفا مان مفید است، دانشمندان کاملا نمی دانند این روابط چگونه خود را در مغز مدال می دهند. یافته های جدید می تواند به پرکردن برخی از این شکاف ها در بینش کمک یواش و شاید به متد هایی برای مدیریت بهتر احساسات تنهایی و انزوا منجر شود. پژوهشگران در مقاله ی خویشتن گزارش می کنند:ظاهرا مغز اجتماعی اطلاعاتی درباره ی دسته های مدنی طاسی و نیز خلط به خویشتن نگه داری می بطی ء. علاوه براین، نتایج یادشده به این گمان اشاره می کند که عاطفه مزمن نداشتن ارتباط اجتماعی مقدور است به لباس خودنمایی عصبی تنهاتر منعکس شود.
مطالعه ی متاخر بر تقدیر مرکزی قشر پیش پیشانی (MPFC) متمرکز است. این منطقه از مغز همان منطقه ای است که درون آن، ذهن ما براساس مقیاس نزدیکی، نقشه ای از حلقه های اجتماعی مان را نگه داری می کند. افرادی که بیشتر احساس انزوا می کنند، معمولا شکافی میان خودشان و دیگران احساس می کنند که تو فعالیت MPFC منعکس می شود.
از شریک شدن کنندگان در این آزمایش ها خواسته شد روی ۱۶ فرد مختلف تمرکز کنند: خودشان، پنج دوست خواه اعضای خانواده، پنج نفر از آشنایان و پنج بی نظیر نامی. درحالی که عدد آن ها را پژوهشگران زیرنظر داشتند، آن ها درباره ی احساس خود از انزوا و نمونه درک نزدیکی خویشتن به هریک از افراد گزارش می کردند. هنگام فکرکردن درباره ی افراد نزدیک، اسکن های MPFC نشان می انصاف فعالیت عدد داوطلبان مشابه زمانی بود که آن ها درباره ی خودشان خیال می کنند.مقاله های مرتبط:تنهایی چگونه بر مغز و بدن تأثیر می گذارد؟سه برحه از عمر که درون آن انسان بیشترین احساس تنهایی را داردتنهایی در دوران قرنطینه؛ فناوری چگونه به ما دستیار می کند؟
الگوی فعالیت مغزی حاصل از فکرکردن به خود و افراد نزدیک مثل بود. این شباهت برای افرادی که خود را تنهاتر وصف می کردند، کمینه معلوم بود؛ یعنی اختلاف میان الگوهای فعالیت مغزی برای خود و سایرین بزرگ تر بود. نه عزب این مورد، بلکه الگوهای روابط نزدیک بیشتر شبیه الگوهای مربوط به آشنایان و افراد نامی بود و افراد خارج از خویشتن همه بوسیله صورت یک طاس بودند و قابل نمره نبودند.
البته باید تو نظر گرفت این بررسی علاوه بر اینکه افراد بخشی را شامل می شد، دقیقا نشان نمی دهد چگونه این شکاف خود و دیگران در پندار مغزی رخساره می دهد و آیا این امر ناشی از احساس تنهایی است خواه اینکه انزوا به نشانی نتیجه ای از این موضوع صورت می دهد. این یکی از بنیان هایی است که مطالعات آینده می توانند آن را بررسی کند.
در حال حاضر، این معاینه جزئیات مهمی درباره ی این موضوع ارائه می دهد که ارتباطات اجتماعی چگونه بوسیله فعالیت مغز مرتبط می شود. افزون براین، نتایج یادشده بر اهمیت چیزی تأکید می کنند که پژوهشگران آن را پیوندهای ضعیف تر می خوانند؛ یعنی روابط دورتر از دوستان زیاد نزدیک. درواقع، دوستانِ دوستان ما و آشنایان و کسانی که آن ها را نمی شناسیم، در حس بهزیستی ما مؤثرند. در این دوران فاصله گیری اجتماعی، فقدان این روابط فرسوده تر با افرادی که خارج از محدوده ی نزدیک ترین دوستان ما قرار دارند، مقدور است بیش از تصور ما ازنظر اشتی رسا ما وقار داشته باشد.
در حال حاضر، بسیاری از ما ربط بسیاری کمتری با حلقه های اجتماعی وسیع تر خود داریم. آندره کورتنی، روان شناس دانشگاه استنفورد می گوید: «درحال از مشت دادن پاره اضافی از این روابط هستیم و این امر می تواند تا حدودی دلیل این مسئله باشد که چرا گواه افزایش تنهایی هستیم.»
نتایج این پژوهش درون نامه ی JNeurosci منتشر شده است.بیشتر بخوانید:چرا سن اعضای بدنمان امکان پذیر است از خودمان بیشتر باشد؟تنهایی چگونه کنار عدد و بدن تأثیر می گذارد؟مردی که براثر آسیب مغزی نمی تواند اعداد را ببیندآب مروارید؛ علائم، دلایل، انواع، تشخیص، پیشگیری و گونه درمانکم خونی؛ علائم، دلایل ابتلا و متد های درمان
- ۹۹/۰۴/۰۸